Stel…
Stel dat er in een deel van het land kleine aardbevingen plaatsvinden waardoor woonhuizen beschadigd raken en hersteld moeten worden. En stel dat dit betaald moet worden door een particulier bedrijf dat een financieel belang heeft bij het beperken van de kosten. Neem even aan dat dit bedrijf vervolgens bepaalt dat er 500 huizen hersteld moeten worden.
Stel dat er 2.500 bewoners claimen dat hun woningen hersteld moeten worden. Dan is het verschil een factor 5. En dan denk je, als buitenstaander: dat zal wel zo’n beetje kloppen. Dat bedrijf heeft de situatie natuurlijk onderschat want daarmee beperkt het de kosten. En die bewoners hebben ook een belang, gratis restauratie, dus daar zal wel animo voor zijn. Dan kunnen de door de overheid benoemde commissies uitzoeken hoeveel huizen daadwerkelijk hersteld moeten worden. Deskundigen kunnen van mening verschillen maar hier komen ze wel uit. En dan is het aannemelijk dat het werkelijke aantal dichter bij de 2.500 ligt dan bij de 500.
Maar…
Maar als de echte getallen 50 respectievelijk 25.000 zijn, dan is er iets anders aan de hand. Dan is het verschil geen factor 5 maar een factor 500; dan wordt er gelogen en bedrogen. En dan kunnen deskundigen het nooit meer oplossen. Eerder meldde de Nationaal Coördinator Groningen een aantal van 9.500 huizen dat versterkt moet worden, schatte de Rijksuniversiteit Groningen het aantal op wel 100.000 huizen maar sprak de Mijnraad van 1.500 huizen. Afhankelijk van wie je het vraagt, en wanneer, variëren de aantallen gigantisch. Hier moeten geen commissies aan het werk, maar rechercheurs.
Ik weet niet wie er liegt en bedriegt. Maar ik zie het op tv, ik lees het in de krant, en ik denk: dit kan niet waar zijn. En ik denk dat de meeste burgers, zelfs de betrokkenen, dat ook denken. Mensen hier in Brabant maken zich er niet druk meer om; we zijn onverschillig geworden voor wat zich in Groningen afspeelt. We hebben zoveel conflicterende verhalen gelezen, zoveel stroperigheid gezien en zoveel over lukrake compensaties gehoord, dat we het moe geworden zijn.
En nu?
Nu heeft een parlementaire enquete een diarree aan bestuurlijk onvermogen onthuld, een bak braaksel van gebroken beloftes bloot gelegd. En we weten nog steeds niet hoeveel schade er ontstaan is door die gaswinning of hoeveel scheuren het resultaat waren van achterstallig onderhoud.
Geef ons burgers, ook elders in het land, duidelijkheid over wat er daar werkelijk aan de hand is!