koersverslag van Limburgs Mooiste, juni 2006
Het is één van de laatste taboe’s, een onderwerp waar zelden over geschreven wordt en waarover mannen onder elkaar zwijgen: plakzak.
Elke man kent het: het randje elastiek aan het pijpje van je onderbroek kruipt een beetje weg waardoor het randje niet meer in de plooi tussen been en romp zit, maar net daarnaast. De huid aan de zijkant van je balzak gaat dan plakken aan je been. Of misschien niet echt aan je been maar zo voelt het wel. Het zit allemaal niet lekker meer aan die kant, het voelt plakkerig, het irriteert.
zakbroei
Van alle ongemakken die de renner ervaart is plakzak het meest irritante. Het komt niet door een weggekropen randje aan het pijpje van je onderbroek maar doordat je niet goed zit. Bij elke pedaaltrap krijg je de neiging om je knie naar buiten te draaien om de binnenzijde van je bovenbeen van de zijkant van je zak weg te rekken. Maar je voet zit vast in je schoen die op je pedaal geklikt zit. Dus dat been wijst toch een beetje gedraaid naar buiten waardoor de binnenzijde onvoldoende wegtrekt van de balzak. Ach en wee, plakzak… Het enige dat helpt is een hand die het hele handeltje wegtilt van je been en weer lekker in het midden op de punt van je zadel legt. Dit klinkt misschien dilettantistisch maar is voor de renner van groot belang om lang te kunnen blijven zitten op het smalle zadel.
Plakzak kan bij warmte en een slechte zeem gaan broeien; plakzak wordt dan zakbroei. Zakbroei is de vijand van afstand.
Gelukkig zijn er smeerseltjes te koop tegen zakbroei: zakzalf. Bij de start van Limburgs Mooiste in juni dit jaar bood mijn broer D mijn vriend B een lik zakzalf aan. Beide mannen van middelbare leeftijd lieten op de openbare weg de koersbroek zakken om de zakzalf aan te brengen. Zij hadden die warme dag in het geheel geen last van plakzak en bleven mooi van zakbroei verschoond. Zelve had ik geen behoefte aan zakzalf die dag en het ging met 2 vingers in de neus.
kalfslever
De kalfslever bij van der Valk was taai die avond. Een zwoele bries en glazen bier zorgden voor een aangename ambiance op het terras, maar de kalfslever viel niet te verteren. Desgevraagd serveerde men nieuwe stukjes kalfslever die wel mals waren. Ja, het was een geslaagde tocht!